No acto, o alcalde de Covelo, Pablo Castillo, tivo palabras de agradecemento para a familia Ferreira-Conde que financiou os traballos de recuperación e a posta en funcionamento do reloxo mecánico. “Quero manifestar o meu sincero agradecemento á comisión “Pro iniciativas para o melloramento do Distrito de Covelo” presidida por D. Antonio Conde Fresco, quen tamén foi alcalde dende o ano 1934 ata o ano 1936, polo esforzo realizado na adquisición do reloxo mediante subscrición popular para doalo posteriormente á corporación municipal no ano 35”. A este recoñecemento in memoriam, o alcalde tamén quixo engadir a súa gratitude aos seus descendentes e veciños do Mangón, María Luisa Conde Prieto (finada recentemente) e Rui Ferreira Da Silva, “por ter sido eles os que financiaron os traballos de recuperación e posta en funcionamento do reloxo e achegar parte da documentación histórica legada da súa familia para completar o libro que hoxe se presenta”.

O reloxo estivo funcionando 52 anos, desde a súa instalación ata o seu abandono no ano 1985 por mor das obras de ampliación da Casa do Concello. Neste intre foi substituído por un moderno reloxo eléctrico.

Un 26 de abril do ano 1935 a comisión acordaba por unanimidade “facer a doazón do reloxo público con sonería para colocar na Casa Consistorial por considerar esta obra de grande utilidade pública e de absoluta necesidade e transcendencia na reglamentación de toda a vida campesiña do noso pobo”, segundo podemos ler na páxina 9 do libro “Reloxos monumentais, de sol e campás do Concello de Covelo” escrito por José Higinio Suárez e Estanislao Fernández de la Cigoña e presentado tamén nos salón de plenos, xusto antes de que a familia Ferreira Conde puxera en marcha o antigo reloxo e descobrira a placa conmemorativa.

Único polo seu mecanismo o reloxo de agulla saltante do Concello de Covelo sempre foi acompañado dunha campá xa que un reloxo mecánico “sen a súa campá non é nada” segundo resumen os investigadores Fernández de la Cigoña e Suárez Garra. ¿Por que? Porque regulaban a vida agraria e eclesiástica e debían ser escoitados dende moi lonxe.

Nesta publicación da Asociación Galega para a Cultura e a Ecoloxía (AGCE), que conta co apoio da Deputación de Pontevedra, atoparemos as xoias agochadas nos campanarios das igrexas e os reloxos de sol espallados polas parroquias sorprendendo a ollada curiosa dos e das visitantes.